Διηγημα: Ξένοι στην Ευρώπη
Ξένοι στην Ευρώπη
Έβγαλε τα παπούτσια του και ξάπλωσε. Ένα γρήγορο ζάπινγκ στο ράδιο τον απογοήτευσε, έτσι άνοιξε την τηλεόραση. Ίσως αυτή να τον χαλάρωνε. Η Ελένη του είχε προτείνει να περάσει το βράδυ στο σπίτι της όμως απόψε δεν είχε όρεξη. Ήθελε να μείνει μόνος για να ηρεμήσει, πράγμα δύσκολο να γίνει στο σπίτι της με της δυο φασαριόζες συγκατοίκους της. Εδώ τουλάχιστον ήταν μόνος. Ίσως να περνούσε κι ο πονοκέφαλος που τον ταλαιπωρούσε εδώ και ώρα αν κοιμόταν λίγο.
Μπα, δεν γίνεται τίποτα, σκέφτηκε. Το κρεβάτι ήταν δίπλα σε κεντρικό δρόμο και οι μοτοσικλέτες έκαναν τα τζάμια της παλιάς μπαλκονόπορτας να τρίζουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ένοικοι του διαμερίσματος ακριβώς από πάνω του είχαν βαλθεί να αλλάξουν τη θέση όλων των επίπλων τους, κρίνοντας από τους ήχους που έκαναν. Μόλις σταματούσαν οι ήχοι, άρχιζαν οι φωνές. Λέξεις άγνωστες και εκνευριστικές στα αυτιά του. Δεν μπορούσε να διακρίνει τη γλώσσα, αλλά υπέθεσε ότι ήταν Ρωσικά η Αλβανικά.
Ήταν σίγουρος πως ήταν λαθρομετανάστες. Η Ευρώπη και ειδικά η Ελλάδα ήταν γεμάτη από δαύτους.
«Ήρθαν και έφεραν την εγκληματικότητα μαζί τους», είπε μέσα από τα δόντια του, αφού θυμήθηκε την πρόσφατη διάρρηξη του διαμερίσματος του. Αν ήταν στο χέρι του θα τους έστελνε όλους εκεί από όπου ήρθαν. Σαν επικύρωση στις σκέψεις του, άκουσε κάποιον εθνικιστή παρουσιαστή στην τηλεόραση να κατακεραυνώνει τους κάθε λογής ξένους. Τέτοιου είδους εκπομπές και σχετικά βιβλία είχαν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο τα τελευταία χρόνια.
Πήγε στο μπάνιο να βγάλει τους φακούς του και να πάρει ένα παυσίπονο. Εκεί οι φωνές ήταν ακόμη πιο δυνατές αλλά και πάλι δεν ακουγόταν καθώς η μισοχαλασμένη βρύση έτρεχε διαρκώς. Έκλεισε τον κεντρικό διακόπτη και πήγε για ύπνο.
Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, δεν είχε χορτάσει ακόμη. Μια με δυο ώρες καθυστέρησε ο Μορφέας να τον πάρει στην αγκαλιά του, τώρα όμως αρνιόταν πεισματικά να τον αφήσει. Τελικά σηκώθηκε, ετοιμάστηκε βιαστικά και έφυγε τρέχοντας για την πανεπιστημιούπολη.
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα η ταχύτητα του να μην αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
«Κάθε πρωί τα ίδια, κύριε Παπακώστα;»
Το πρόσωπο του καθηγητή ήταν παραδόξως χαμογελαστό όταν τον επέπληξε, και το θέμα δεν πήρε διαστάσεις. Ήταν κοινό μυστικό ότι ο Γιώργος Παπακώστας ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους καθηγητές της σχολής. Έτσι, ο Γιώργος κάθισε δίπλα στους υπόλοιπους μεταπτυχιακούς φοιτητές και το μάθημα συνεχίστηκε ομαλά.
Ήταν ανακουφισμένος. Όσο χαϊδεμένος κι αν θεωρούνταν, είχε απέναντι του τον κύριο Χατζησπύρου, με διαφορά τον πιο αυστηρό καθηγητή στο Αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου. Άλλες εποχές θα τον είχε πετάξει έξω από την αίθουσα, αυτό ήταν βέβαιο. Θυμήθηκε πως τον έβλεπε αυτός αλλά και οι συμφοιτητές του στο τρίτο έτος, όταν για πρώτη φορά τους δίδαξε το εισαγωγικό μάθημα Αστρονομίας. Ίσως έφταιγε το επιβλητικό παρουσιαστικό του ηλικιωμένου επιστήμονα. Ψιλόλιγνος, με γκρίζα μαλλιά και σκοτεινό βλέμμα. Και φυσικά το κάτασπρο γοτθικό μουσάκι του που έδενε άψογα με τα πυκνά του φρύδια.
Έτσι αφηρημένος που είμαι συνέχεια, δε με βλέπω να γράφω στην εξεταστική, σκέφτηκε με απογοήτευση και συνέχισε να κρατά σημειώσεις.
Ευτυχώς για αυτόν, ο καθηγητής δεν ασχολήθηκε μαζί του στο διάλλειμα. Αντιθέτως, έκανε μια ανακοίνωση που έβγαλε το όλο θέμα από το μυαλό του με τη μια.
Σε δυο βδομάδες θα γινόταν το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αστρονομίας στο ολοκαίνουργιο Μεγάλο Τηλεσκόπιο Νοτίου Ευρώπης, διεθνώς γνωστό ως SELT. Όλοι οι μεταπτυχιακοί μπορούσαν να δηλώσουν συμμετοχή. Η εκδήλωση δεν θα ήταν απλά κάποιο είδος εγκαινίων αλλά μια σπουδαία γιορτή ενόψει των πρώτων δειγμάτων του Αργοναύτη ΙΙ.
Η αποστολή του Αργοναύτη ΙΙ αρχικά προοριζόταν να είναι η πιο μακρινή επανδρωμένη αποστολή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τελικά δεν ήταν επανδρωμένη αλλά ο σκοπός του ταξιδιού παρέμενε ο ίδιος: Εκτέλεση ερευνών και πειραμάτων στο δορυφόρο του Δια, Ευρώπη. Το φεγγάρι που εδώ και χρόνια είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των διαστημικών επιστημόνων καθώς κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του κρυβόταν ένας τεράστιος ενιαίος ωκεανός. Καιρό τώρα, οι αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει στην επιφάνεια της κάτι που εικαζόταν ότι ήταν μια μορφή ζωής, κάποια άλγη προσαρμοσμένα στο κλίμα του κρύου δορυφόρου που ζούσαν στα ρήγματα της παγωμένης κρούστας του. Το πλήρες εργαστήριο με το ρομποτικό προσωπικό του, θα προσεδαφίζονταν προσεχώς στην Ευρώπη και θα έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που προβλημάτιζαν την επιστημονική κοινότητα.
Φεύγοντας από τη σχολή ένιωσε ανανεωμένος. Του δινόταν μια καλή ευκαιρία για εκδρομή κοντά στα μέρη του αλλά και άμεση ενημέρωση σχετικά με την αποστολή Αργοναύτης ΙΙ. Κοίταξε τον ουρανό. Ήταν καταγάλανος με εξαίρεση τη λεπτή άσπρη λωρίδα που άφησε πίσω του κάποιο αεροσκάφος. Με ανεβασμένη τη διάθεση του κατηφόρισε προς το σπίτι της Ελένης. Σήμερα θα επανόρθωνε για τη χθεσινή του συμπεριφορά.
Την τελευταία βραδιά πριν την εκδρομή και ενώ γύριζαν από μια ταβέρνα, ο Γιώργος ήταν ακόμη κεφάτος.
«Κυριακή βράδυ γυρνάτε;», ρώτησε η Ελένη.
«Ναι… εκτός αν ανακαλύψουμε μικρά πράσινα ανθρωπάκια και κάτσω στο Αστεροσκοπείο να τα παίρνω μάτι», απάντησε κι έκλεισε πονηρά το μάτι του.
Η έκφραση του, ειδικά μετά από αρκετά ποτήρια κρασί, ήταν αρκετά αστεία ώστε να προκαλέσει το γέλιο του στενού του φίλου και συμφοιτητή Άλκη, που άρπαξε την ευκαιρία να ανοίξει συζήτηση.
«Λες να μας βάλουν και τη μουσική από την ταινία ¨2001: Η οδύσσεια του διαστήματος¨ τη στιγμή που θα έρθουν τα πρώτα πλάνα; Λένε πως το σκάφος θα προσεδαφιστεί δίπλα σε μια από αυτές χρωματιστές γραμμές. Αυτή τη φορά δεν την ξαναπαθαίνουν όπως τότε στον Άρη που το σκάφος κατέβηκε σε μια έρημο στη μέση του πουθενά. Τζάμπα πήγε ολόκληρο ταξίδι!»
«Εγώ για κάθε ενδεχόμενο θα πάρω μαζί μου και το cd με το Ζαρατούστρα. Εύχομαι αυτή τη φορά να βρούμε κάτι. Ίσως όχι ένα μαύρο μονόλιθο, αλλά πάντως κάτι περισσότερο από μερικά πετραδάκια.»
Η παρέα διέσχιζε ένα σκοτεινό δρομάκι, όταν τρεις τύποι τους πλησίασαν. Ένας από αυτούς στάθηκε μπροστά στο Γιώργο αναγκάζοντας τον να σταματήσει. Ήταν κοντός, γύρω στο ένα εβδομήντα. Όμως παρά το μικρό του ύψος έμοιαζε γεροδεμένος και στέκοταν με θράσος μπροστά στον κατά δέκα πόντους ψηλότερο του Γιώργο.
«Φιλαράκι, μήπως έχεις κάνα ευρώ να μου δώσεις;» ρώτησε ο άγνωστος. Το πονηρό του ύφος φανέρωνε ότι είχε σκοπό διαφορετικό από μια απλή επαιτεία.
«Όχι» απάντησε μηχανικά, αν και από παλιότερη εμπειρία του ήξερε πως ίσως ήταν λανθασμένη μια τέτοια αντίδραση.
«Όχι;» τον μιμήθηκε θυμωμένος. «Αν σου χώσω το μαχαίρι στο πόδι σου θα δούμε τι θα έχεις μετά.»
Όλοι μαζί επιτάχυναν το βήμα τους και απομακρύνθηκαν, ενώ ο Γιώργος άρχισε να μιλά δήθεν αδιάφορα με την κοπέλα του. Ήξερε πως αν δεν έδινε σημασία σε τέτοιους τύπους, σύντομα θα έχαναν το ενδιαφέρον τους. Και πράγματι, έτσι έγινε αφού μετά από κάποιες σπρωξιές και βρισιές τους άφησαν για να βρούνε νέα υποψήφια θύματα.
«Μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει αυτό μέσα σε ένα μόνο μήνα. Να πάνε στο διάολο όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες. Παλιά μπορούσες να κάνεις βόλτες μόνος χωρίς κανένα φόβο ενώ τώρα…»
«Έλα Γιώργο, δεν έγινε τίποτα», προσπάθησε να τον ηρεμήσει η Ελένη. Απλά κάποιοι νεαροί ναρκομανείς έψαχναν χρήματα για τη δόση τους. Δε νομίζω να ήταν αλλοδαποί. Ας μην τα φορτώνουμε όλα σε αυτούς τους κακόμοιρους. Εξάλλου, οι περισσότεροι ξένοι είναι οικογενειάρχες. Ήρθαν για μια καλύτερη ζωή, όπως πήγαν πολλοί Έλληνες στη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Μην είσαι ρατσιστής!»
Έμεινε αμίλητος σε όλο το δρόμο μέχρι το διαμέρισμα του. Άργησε πάλι να κοιμηθεί. Ενώ χάιδευε το γυμνό της κορμί και μύριζε τα μαύρα σγουρά μαλλιά της αναρωτιόταν πόσους καβγάδες θα έκαναν όταν θα ήταν πια αντρόγυνο για κάτι τέτοια θέματα.
Φάση θα είχε και αυτό ακόμη μαζί της, σκέφτηκε και αποκοιμήθηκε.
Η ξενάγηση στο SELT κράτησε αρκετή ώρα.
«Λίγο ακόμη και θα με πάρει ο ύπνος. Δε βλέπω να προλαβαίνω να περάσω από το σπίτι μου. Ήρθα ως εδώ και δεν βρέθηκα μα τους γονείς μου… Άλκη με ακούς ή κοιμάσαι;»
Ο Άλκης είχε ήδη κλείσει τα μάτια του.
«Εμένα ξύπνα με άμα βρούμε το ιγκλού του ΕΤ στην Ευρώπη»
«Έλα ρε, χαλάρωσε. Δεν είναι και τόσο βαρετά. Πριν μερικά χρόνια ούτε που φανταζόμασταν ότι θα είχαμε τέτοιες εγκαταστάσεις εδώ στην Ελλάδα. Και η αποστολή δεν είναι ενδιαφέρουσα; Πλάκα μας κάνεις; Όλοι ελπίζουν ότι θα βρούμε ζωή, έστω και σε μορφή βακτηρίων.»
Ο Άλκης τον αγνοούσε επιδεικτικά κάνοντας πως ροχαλίζει.
«Επίσης έχει και γκρουπ από άλλα πανεπιστήμια. Είδα αρκετές ωραίες κοπέλες.»
Στο πρόσωπο του λιπόσαρκου συμφοιτητή του χαράχτηκε ένα φαρδύ χαμόγελο. Τα μάτια του άνοιξαν και το βλέμμα του περιπλανήθηκε στην αίθουσα διαλέξεων.
«Είδες κάποιο καλό κομμάτι;» ρώτησε με νόημα.
«Α, εσύ είσαι ο ελεύθερος της παρέας, έτσι δεν είναι; Έχει μεγάλη ποικιλία, άντε διάλεξε.»
«Ναι, καλά. Εσύ το παίζεις παντρεμένος, τόσο καιρό που τα έχεις με την Ελένη. Θα πάμε μετά στο κυλικείο να δούμε τι παίζει. Εδώ δε βλέπω τίποτα με όλα τα φώτα της αίθουσας κλειστά.»
Ο Γιώργος, παρά το σκοτάδι, είχε ήδη προσέξει μια κοπέλα. Καθόταν μια σειρά πιο μπροστά και δυο θέσεις δεξιά. Παρακολουθούσε με προσήλωση τον ομιλητή και τα βίντεο αλλά γύρισε προς το μέρος τους την ώρα που ο θόρυβος της συζήτησής τους ξεπέρασε τα όρια του ψιθύρου. Το φως από την οθόνη αντανακλούσε πάνω στα καστανόξανθα μαλλιά της και στο φίνο πρόσωπο της. Η ίδια αντανάκλαση πάνω στους φακούς των γυαλιών της του έκοβε τη θέα των ματιών της. Ανυπομονούσε να τη δει όρθια για να διακρίνει τις γραμμές του κορμιού της.
Αργότερα στο κυλικείο διάλεξε ένα τραπέζι δίπλα της και προσπάθησε όσο πιο διακριτικά μπορούσε να κρυφακούσει τι συζητούσε με τη φίλη της. Στην κατάλληλη στιγμή μπήκε στη συζήτηση και προχώρησε γνωρίζοντας τις κοπέλες και συστήνοντας τους τον φίλο του.
Τον περίμενε μεγάλη έκπληξη όταν ανακάλυψε πως παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στην Ελλάδα, δεν ήταν Ελληνίδα. Το όνομα της ήταν Σβετλάνα Οστρόφσκι η μάλλον Οστρόφσκα, όπως τον διόρθωνε συνεχώς. Η μητέρα της ήταν Ουκρανή κι ο πατέρας της Πολωνός, μετανάστες και οι δυο τους στην Ελλάδα.
Κι ενώ ο Άλκης περίμενε να δει τον φίλο του να αντιδράσει περίεργα προς την ξένη, τον έβλεπε να είναι εντυπωσιασμένος από το πώς μια κοπέλα φτωχής οικογένειας έφτασε να γίνει μια λαμπρή επιστήμονας. Σύντομα ξεπέρασε την αρχική του έκπληξη και του έγνεψε με το γνώριμο πονηρό του ύφος πως κατάλαβε ότι της την έπεφτε.
«Μονό λόγια είσαι βλέπω. Όλο λες πως έχεις σχέση, πως δε γουστάρεις τους ξένους, πως δε σου κάνουν εντύπωση τα γαλανά μάτια αλλά χώνεσαι δυναμικά στην αλλοδαπή γκομενίτσα, ε;», τον πείραξε μόλις βρέθηκαν οι δυο τους στο δωμάτιο.
«Απλά είμαι κοινωνικός και έπιασα συζήτηση. Με είδες να κάνω κάτι τρομερό και μου τα χώνεις κανονικά; Εξάλλου εσύ με κατηγορείς για ρατσιστή. Εγώ φέρομαι ως σωστός γόνος της χώρας του Ξένιου Δια», απάντησε ο Γιώργος με στόμφο λίγο πριν χτυπήσει το τηλέφωνο.
Ήταν ο καθηγητής τους. Τους είπε να πάνε επειγόντως στην κεντρική αίθουσα. Το όχημα με το εργαστήριο είχε προσεδαφιστεί ήδη στην Ευρώπη και είχε αφήσει κάποια ρομπότ να κάνουν έλεγχο για τη σύσταση της ατμοσφαίρας και της παγωμένης επιφάνειας. Τώρα κατευθυνόταν προς το ρήγμα που ήταν και ο κύριος στόχος της επιχείρησης.
Λίγη ώρα μετά, η κεντρική αίθουσα ήταν γεμάτη με έκπληκτους επιστήμονες. Άλλοι είχαν μείνει απλώς άναυδοι κι άλλοι παραληρούσαν περιμένοντας νέα στοιχεία. Η κάμερα ενός ρομπότ τους έστελνε εικόνες από έναν μάλλον φυτικό οργανισμό που ζούσε στις σχισμές του πάγου και συντελούσε στη διαφοροποίηση του χρώματος της επιφάνειας του πλανήτη.
Περαιτέρω αναλύσεις θα καθυστερούσαν κάπως. Οι εικόνες δεν έφταναν απευθείας αλλά, εξαιτίας της τεράστιας απόστασης μεταξύ Γης και Ευρώπης, το ταξίδι τους κρατούσε πολλά λεπτά. Όπως ήταν λογικό, την αντίστοιχη καθυστέρηση είχαν και τα σήματα προς τα ρομπότ. Αν και αυτά είχαν την ευχέρεια να εκτελέσουν αυτόνομες εργασίες, και κατά συνέπεια η δουλειά να γίνει πολύ πιο γρήγορα, η ανθρώπινη υπερηφάνεια και ο πόθος για αναγνώριση που διακατείχε πολλούς από τους αρμόδιους, τους ωθούσε να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι να πολλαπλασιαστούν οι δημοσιογράφοι στο SELT. Τους κράτησαν έξω από την αίθουσα αλλά και πάλι η βοή και η αναταραχή δυσχέραινε τους εκστασιασμένους αστρονόμους, βιολόγους, μηχανικούς και κάθε λογής αργαζομένους στο κτίριο. Η κατάσταση δεν εξομαλύνθηκε ούτε από τα στοιχεία ούτε από τις συνεντεύξεις που δοθήκαν. Ήδη είχαν αρχίσει να πλάθονται ακόμη και θεωρίες συνωμοσίας που υπαινισσόταν πως έγινε επαφή με εξωγήινο πολιτισμό αλλά το μόνο που έδειχναν οι εκπομπές και τα ρεπορτάζ ήταν μοντάζ με σκηνές από ταινίες φαντασίας και ντοκιμαντέρ για τα βρύα και τις λειχήνες.
Μέσα στη γενική αναταραχή και τις εργασίες που ανέθετε αυταρχικά ο καθηγητής η μέρα κύλησε χωρίς ο Γιώργος να βρεθεί με τη νεαρή συνάδερφο του. Σε μια από τις φευγαλέες συναντήσεις τους όμως στους διαδρόμους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού για το βράδυ.
Όταν έφτασε έξω από την πόρτα της τον κυρίευσε αμηχανία. Όχι επειδή, λόγω του φόρτου εργασίας, είχε παραμελήσει τον εαυτό του αλλά γιατί αισθανόταν ενοχές. Είχε κρύψει το γεγονός ακόμη κι από τον Άλκη, αν και ήταν βέβαιος πως κάτι είχε αντιληφθεί. Ξεφύσησε και σκέφτηκε πως ένα ποτό με μια συνάδερφο δεν είναι και αμαρτία. Ίσως μάλιστα να μην κινούσε το ενδιαφέρον της κοπέλας και τελικά αυτό που πίστευε πως ήταν ένα ρομαντικό ραντεβού να μην ήταν κάτι παραπάνω από ένα φιλικό δείπνο.
Ας είναι, μονολόγησε.
Η θέα που αντίκρισε πίσω από την ανοικτή πλέον πόρτα τον έκανε να αναθεωρήσει. Αν η κομψή συνάδερφος που γνώρισε στο SELT του κέντρισε απλά το ενδιαφέρον, η γυναίκα που έστεκε τώρα μπροστά του, τον είχε τρυπήσει ως τα βάθη της καρδιάς του.
Δεν ήταν μόνο το ντύσιμο, το βάψιμο, το χτένισμα ούτε καν η έλλειψη των γυαλιών που πλέον δεν έκρυβαν τα μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια της. Ήταν μια ανεξήγητη μαγεία που εξέπεμπε και τον τύλιγε με την αύρα της.
Μερικές ώρες μετά, τον τύλιγε η ίδια στο κρεβάτι, όπου βρισκόταν και οι δυο γυμνοί. Ήταν ο τέλειος επίλογος μια υπέροχης βραδιάς. Όσο κι αν ήταν λυπημένος που έπρεπε πια να χωρίσει την Ελένη, ήξερε πως με αυτήν την κοπέλα θα ήταν ευτυχισμένος.
Είχε έρθει το φθινόπωρο όταν βρέθηκε ξανά στο SELT, για να δουλέψει ως επιστημονικός συνεργάτης αυτή τη φορά. Τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης του φαινόταν πολύ μακρινά. Η γνωριμία του με τη Σβελτανα, ο χωρισμός του με την Ελένη, η ανακάλυψη ζωής στην Ευρώπη. Η σχέση του με τη συνάδερφο του πήγαινε περίφημα αλλά ο αρραβώνας αναβαλλόταν συνέχεια, καθώς οι γονείς του αντιδρούσαν στο ενδεχόμενο γάμου του μοναχογιού τους μα μια ξένη μετανάστρια, παρά το γεγονός ότι και οι ίδιοι την έβρισκαν εξαιρετική κατά τα άλλα.
Κοίταζε τις σταγόνες της βροχής να κυλούν στο θολό τζάμι, αφηρημένος. Ένας ήχος από τον υπολογιστή του τον επανάφερε στον πραγματικό κόσμο. Περίμενε να εμφανιστούν στην οθόνη τα αποτελέσματα του κινητού εργαστηρίου εδάφους από την Ευρώπη.
Τον τελευταίο καιρό οι φωτογραφίες του διαστημοπλοίου σε τροχιά μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αξιοπερίεργες ως ανησυχητικές. Οι περιοχές με τους φυτικούς οργανισμούς άλλαζαν χρώμα. Ανάλογες ήταν οι αλλαγές σε φασματικές περιοχές πέραν της ορατής ακτινοβολίας ενώ και η ατμόσφαιρα, ειδικά στις περιοχές αυτές, παρουσίαζε μεταβολή στη σύσταση της. Οι βιολόγοι που μελετούσαν το θέμα έκαναν διάφορες υποθέσεις που σχετίζονταν με τον κύκλο ζωής της εξωγήινης χλωρίδας όμως δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι εφόσον δεν είχαν εμπειρία από εξωγήινη βιολογία, πόσο μάλλον γεωπονία.
Μόλις πρόσφατα, οι αλλαγές εμφανιζόταν πολύ πιο έντονες. Πλέον η μεταβολή είχε προχωρήσει. Αλλού τα άλγη άλλαζαν απλά χρώμα κι αλλού εξαφανιζόταν εντελώς. Αυτή η τροπή των γεγονότων επέβαλλε την επαναδραστηριοποίηση του εργαστηρίου εδάφους ώστε να γίνουν πάλι επιτόπιες έρευνες.
Όλοι στο SELT είχαν την ίδια αγωνία με αυτή που τους είχε καταλάβει λίγους μήνες πριν. Ορισμένοι έτρεμαν μπροστά στο ενδεχόμενο να είχαν μεταφερθεί μικρόβια από τη Γη, αν και οι υπεύθυνοι της αποστολής δήλωναν ότι κάτι τέτοιο αποκλειόταν από τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί.
Προς δυσάρεστη έκπληξη όλων, οι φόβοι αυτοί επαληθεύτηκαν. Άγνωστο πως, κάποια μικρόβια κατάφεραν να κάνουν το ταξίδι από τη Γη στην Ευρώπη σαν λαθρεπιβάτες του Αργοναύτη ΙΙ και τώρα κατέστρεφαν συστηματικά τη ζωή που βρήκαν στο τέλος της διαδρομής.
Η δημοσιότητα των επιστημόνων ήταν εντελώς διαφορετική αυτή τη φορά. Αντί να καμαρώνουν χαμογελαστοί στο γραφείο τους καθώς τους έπαιρναν συνεντεύξεις, τώρα προσπαθούσαν να αποφύγουν τους δημοσιογράφους. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή, τόσο οι υπόλοιποι καλεσμένοι όσο και οι ίδιοι οι παρουσιαστές τον κατακεραύνωναν με ευθύνες και τον κατηγορούσαν σαν να ήταν αυτός ο αμαρτωλός ηθικός αυτουργός της καταστροφικής αποστολής.
Το κλίμα στο SELT ήταν βαρύ, κυρίως λόγω των ευθυνών και των τύψεων του διευθυντή. Ο κύριος Σειρόπουλος συμμετείχε ενεργά με άλλους Ευρωπαίους συναδέρφους του στην επιχείρηση Αργοναύτης ΙΙ σε όλο το διάστημα του σχεδιασμού και της εκτέλεσης της και κατά συνέπεια ήταν ο στόχος όλων των φιλοδοξών δημοσιογράφων στην Ελλάδα.
«Κρίμα, έχει καταντήσει ένα φάντασμα. Από τη μια οι ευθύνες που νιώθει να τον βαραίνουν κι από την άλλη οι ατελείωτες ώρες εργασίας για να εξιλεωθεί. Όταν πάω για δουλειά αυτός έχει ήδη κατεβάσει δυο καφέδες. Προχτές πέρασα το βράδυ να πάρω ένα CD με κάποια δεδομένα που χρειαζόμουν και ήταν ακόμη εκεί. Στο λέω πατέρα, δε θα του βγει σε καλό αυτή η υπόθεση. Είναι και μεγάλος άνθρωπος.»
«Ε, δεν το ξέρεις ρε Γιώργο; Όλα τα βάσανα πέφτουν στους ώμους των αγαθών και στο τέλος αυτοί είναι οι πρώτοι που καταρρέουν. Τι να πεις… Ήταν να μη βάλει η Ελλάδα το χεράκι της σε ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα. Μια φορά είπαμε κι εμείς να συμμετάσχουμε στην εξερεύνηση του διαστήματος και το κάναμε σαν τα μούτρα μας.»
«Τα γήινα μικρόβια δεν είχαν θέση εκεί, για αυτό και έκαναν τόση ζημιά. Όπως και οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας», διέκοψε τη συζήτηση η μητέρα του Γιώργου καθώς σερβίριζε τα πιάτα με το μουσακά σε πατέρα και γιο.
Για μια στιγμή επικράτησε σιωπή καθώς ο Γιώργος σκάλιζε με το πιρούνι του το φαγητό που άχνιζε ακόμη.
«Καλά βρε μάνα, συγκρίνεις τους φτωχούς μετανάστες με… μικρόβια;» ακούστηκε η οργισμένη απάντηση.
«Και στο κάτω κάτω η Σβετλάνα δεν είναι λαθρομετανάστρια. Το ξέρεις ότι εδώ γεννήθηκε και μεγάλωσε»
Το βράδυ άλλαζε συνεχώς πλευρό στο κρεβάτι του. Νευριασμένος και νηστικός όπως ήταν, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Η στάση της μητέρας του απόψε τον έκανε να αφήσει τη μερίδα του ανέγγιχτη και τώρα το στομάχι του διαμαρτυρόταν.
Ήταν ακόμη ξύπνιος όταν άκουσε το κινητό του να χτυπάει. Παραξενευμένος, κοίταξε την ώρα. Ήταν περασμένες τρεις. Το μυαλό του πήγε στη Σβετλάνα που είχε πάει στους γονείς της για λίγες μέρες. Το νούμερο που αντίκρισε όμως ήταν από το SELT.
«Ναι;», είπε με βαριά φωνή καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι.
«Συγγνώμη αν σας ξύπνησα νεαρέ μου. Έπαιρνα στα κινητά ώστε να αποφύγω αυτό το ενδεχόμενο», απολογήθηκε ο κύριος Σειρόπουλος από την άλλη άκρη της γραμμής.
«Ε, δεν πειράζει. Σας ακούω. Τι συνέβη;»
«Κάτι πολύ σημαντικό, κάτι υπέροχο. Ελάτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε»
Μισή ώρα αργότερα τα αθλητικά παπούτσια του Γιώργου έκαναν τον χαρακτηριστικό ενοχλητικό ήχο στο πάτωμα του SELT. Στην κεντρική αίθουσα υπήρχαν άλλα τρία άτομα που έμοιαζαν να έχουν σηκωθεί άρον άρον από τα κρεβάτια τους. Ο ίδιος ο Σειρόπουλος δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τους συνεργάτες του.
«Εμπρός λοιπόν, μη χασομεράτε. Δουλεύουμε, δουλεύουμε» του είπε και μια λάμψη χαράς φάνηκε στα κουρασμένα μάτια του ηλικιωμένου αστρονόμου.
Υπάκουσε στον προϊστάμενο του και είδε κάποια από τα αποτελέσματα των ερευνών. Κάτι είχε αλλάξει αλλά το μυαλό του αδυνατούσε να λειτουργήσει καλά εκείνη την ώρα. Σε λίγο σύνελθε και κατάλαβε τι είχε συμβεί.
Στα νεκρά υπολείμματα των φυτών είχαν εμφανιστεί ζωντανοί οργανισμοί, ένα είδος μεταξύ σκουληκιού και ζωοπλαγκτού που έκανε την πρώτη του δειλή εμφάνιση στον παγωμένο δορυφόρο. Παράλληλα, η υποχώρηση των φυτών είχε σταματήσει και όλα έδειχναν πως άρχιζαν αργά αλλά σταθερά να εξαπλώνονται ξανά.
Το πρωί εκείνης της μέρας ήρθε η κάθαρση για το επιστημονικό προσωπικό του SELT και όχι μόνο. Δεν είχε ξεκαθαριστεί ακόμη αν η ανθρωπότητα είχε γίνει μάρτυρας ενός συνηθισμένου σημείου καμπής του κύκλου ζωής της Ευρώπης η αν κάποια γήινα μικρόβια ήταν η αιτία για αυτό το φαινόμενο. Όμως ακόμη κι αν οι αρχικές ενδείξεις για μικρόβια ήταν σωστές, αυτά ήταν η αιτία για εμφάνιση νέας ζωής στο φεγγάρι αυτό και όχι η θανατική καταδίκη της προϋπάρχουσας ζωής.
Γυρνώντας σπίτι του, ο Γιώργος έριξε μια ματιά στις εφημερίδες στο περίπτερο κάτω από το σπίτι του. Το βλέμμα του καρφώθηκε στο άρθρο της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής εφημερίδας, της European Herald.
«ΕΞΙΛΕΩΣΗ! Ο Αργοναύτης ΙΙ είχε σταλθεί να βρει μορφές ζωής και απρόσμενα δημιούργησε ο ίδιος νέες. Η πρώτη εμφάνιση πανίδας σε αυτή την κρύα γειτονιά του Ηλιακού συστήματος.»
Πήρε την εφημερίδα και ξεκίνησε για το σπίτι των γονιών του. Ευτυχώς, η εφημερίδα τυπωνόταν στη γλώσσα κάθε χώρας όπου κυκλοφορούσε. Έτσι θα μπορούσαν να τη διαβάσουν και οι γονείς του.
****
Ήταν καλοκαίρι πια.
Οι αναμνήσεις από τα περιστατικά του φθινοπώρου φάνταζαν τόσο μακρινές όσο και η πατρίδα του. Όπως χάζευε την αντανάκλαση του Ηλίου στην πισίνα του ξενοδοχείου άκουσε γνώριμα βήματα πίσω του.
«Με ποιον μιλούσες:» ρώτησε.
«Η μητέρα σου ήταν πάλι. Πήρε να δει πως πάει ο μήνας του μέλιτος.»
«Φαίνεται πως έχετε γίνει κολλητές εσείς οι δυο τώρα τελευταία»
«Ναι. Έτσι φαίνεται.»
Την αγκάλιασε και τη φίλησε κάνοντας την μούσκεμα βρεγμένος όπως ήταν. Αν ένας ξένος εξωπλανητικός μικροοργανισμός κατάφερε να αποδειχθεί ευεργετικός για την Ευρώπη, πρέπει να ήταν πολύ τυχερός που η δική του επισκέπτρια από το εξωτερικό ήταν μια τόσο όμορφη και γλυκιά κοπέλα.
Έβγαλε τα παπούτσια του και ξάπλωσε. Ένα γρήγορο ζάπινγκ στο ράδιο τον απογοήτευσε, έτσι άνοιξε την τηλεόραση. Ίσως αυτή να τον χαλάρωνε. Η Ελένη του είχε προτείνει να περάσει το βράδυ στο σπίτι της όμως απόψε δεν είχε όρεξη. Ήθελε να μείνει μόνος για να ηρεμήσει, πράγμα δύσκολο να γίνει στο σπίτι της με της δυο φασαριόζες συγκατοίκους της. Εδώ τουλάχιστον ήταν μόνος. Ίσως να περνούσε κι ο πονοκέφαλος που τον ταλαιπωρούσε εδώ και ώρα αν κοιμόταν λίγο.
Μπα, δεν γίνεται τίποτα, σκέφτηκε. Το κρεβάτι ήταν δίπλα σε κεντρικό δρόμο και οι μοτοσικλέτες έκαναν τα τζάμια της παλιάς μπαλκονόπορτας να τρίζουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ένοικοι του διαμερίσματος ακριβώς από πάνω του είχαν βαλθεί να αλλάξουν τη θέση όλων των επίπλων τους, κρίνοντας από τους ήχους που έκαναν. Μόλις σταματούσαν οι ήχοι, άρχιζαν οι φωνές. Λέξεις άγνωστες και εκνευριστικές στα αυτιά του. Δεν μπορούσε να διακρίνει τη γλώσσα, αλλά υπέθεσε ότι ήταν Ρωσικά η Αλβανικά.
Ήταν σίγουρος πως ήταν λαθρομετανάστες. Η Ευρώπη και ειδικά η Ελλάδα ήταν γεμάτη από δαύτους.
«Ήρθαν και έφεραν την εγκληματικότητα μαζί τους», είπε μέσα από τα δόντια του, αφού θυμήθηκε την πρόσφατη διάρρηξη του διαμερίσματος του. Αν ήταν στο χέρι του θα τους έστελνε όλους εκεί από όπου ήρθαν. Σαν επικύρωση στις σκέψεις του, άκουσε κάποιον εθνικιστή παρουσιαστή στην τηλεόραση να κατακεραυνώνει τους κάθε λογής ξένους. Τέτοιου είδους εκπομπές και σχετικά βιβλία είχαν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο τα τελευταία χρόνια.
Πήγε στο μπάνιο να βγάλει τους φακούς του και να πάρει ένα παυσίπονο. Εκεί οι φωνές ήταν ακόμη πιο δυνατές αλλά και πάλι δεν ακουγόταν καθώς η μισοχαλασμένη βρύση έτρεχε διαρκώς. Έκλεισε τον κεντρικό διακόπτη και πήγε για ύπνο.
Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, δεν είχε χορτάσει ακόμη. Μια με δυο ώρες καθυστέρησε ο Μορφέας να τον πάρει στην αγκαλιά του, τώρα όμως αρνιόταν πεισματικά να τον αφήσει. Τελικά σηκώθηκε, ετοιμάστηκε βιαστικά και έφυγε τρέχοντας για την πανεπιστημιούπολη.
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα η ταχύτητα του να μην αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
«Κάθε πρωί τα ίδια, κύριε Παπακώστα;»
Το πρόσωπο του καθηγητή ήταν παραδόξως χαμογελαστό όταν τον επέπληξε, και το θέμα δεν πήρε διαστάσεις. Ήταν κοινό μυστικό ότι ο Γιώργος Παπακώστας ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους καθηγητές της σχολής. Έτσι, ο Γιώργος κάθισε δίπλα στους υπόλοιπους μεταπτυχιακούς φοιτητές και το μάθημα συνεχίστηκε ομαλά.
Ήταν ανακουφισμένος. Όσο χαϊδεμένος κι αν θεωρούνταν, είχε απέναντι του τον κύριο Χατζησπύρου, με διαφορά τον πιο αυστηρό καθηγητή στο Αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου. Άλλες εποχές θα τον είχε πετάξει έξω από την αίθουσα, αυτό ήταν βέβαιο. Θυμήθηκε πως τον έβλεπε αυτός αλλά και οι συμφοιτητές του στο τρίτο έτος, όταν για πρώτη φορά τους δίδαξε το εισαγωγικό μάθημα Αστρονομίας. Ίσως έφταιγε το επιβλητικό παρουσιαστικό του ηλικιωμένου επιστήμονα. Ψιλόλιγνος, με γκρίζα μαλλιά και σκοτεινό βλέμμα. Και φυσικά το κάτασπρο γοτθικό μουσάκι του που έδενε άψογα με τα πυκνά του φρύδια.
Έτσι αφηρημένος που είμαι συνέχεια, δε με βλέπω να γράφω στην εξεταστική, σκέφτηκε με απογοήτευση και συνέχισε να κρατά σημειώσεις.
Ευτυχώς για αυτόν, ο καθηγητής δεν ασχολήθηκε μαζί του στο διάλλειμα. Αντιθέτως, έκανε μια ανακοίνωση που έβγαλε το όλο θέμα από το μυαλό του με τη μια.
Σε δυο βδομάδες θα γινόταν το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αστρονομίας στο ολοκαίνουργιο Μεγάλο Τηλεσκόπιο Νοτίου Ευρώπης, διεθνώς γνωστό ως SELT. Όλοι οι μεταπτυχιακοί μπορούσαν να δηλώσουν συμμετοχή. Η εκδήλωση δεν θα ήταν απλά κάποιο είδος εγκαινίων αλλά μια σπουδαία γιορτή ενόψει των πρώτων δειγμάτων του Αργοναύτη ΙΙ.
Η αποστολή του Αργοναύτη ΙΙ αρχικά προοριζόταν να είναι η πιο μακρινή επανδρωμένη αποστολή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τελικά δεν ήταν επανδρωμένη αλλά ο σκοπός του ταξιδιού παρέμενε ο ίδιος: Εκτέλεση ερευνών και πειραμάτων στο δορυφόρο του Δια, Ευρώπη. Το φεγγάρι που εδώ και χρόνια είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των διαστημικών επιστημόνων καθώς κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του κρυβόταν ένας τεράστιος ενιαίος ωκεανός. Καιρό τώρα, οι αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει στην επιφάνεια της κάτι που εικαζόταν ότι ήταν μια μορφή ζωής, κάποια άλγη προσαρμοσμένα στο κλίμα του κρύου δορυφόρου που ζούσαν στα ρήγματα της παγωμένης κρούστας του. Το πλήρες εργαστήριο με το ρομποτικό προσωπικό του, θα προσεδαφίζονταν προσεχώς στην Ευρώπη και θα έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που προβλημάτιζαν την επιστημονική κοινότητα.
Φεύγοντας από τη σχολή ένιωσε ανανεωμένος. Του δινόταν μια καλή ευκαιρία για εκδρομή κοντά στα μέρη του αλλά και άμεση ενημέρωση σχετικά με την αποστολή Αργοναύτης ΙΙ. Κοίταξε τον ουρανό. Ήταν καταγάλανος με εξαίρεση τη λεπτή άσπρη λωρίδα που άφησε πίσω του κάποιο αεροσκάφος. Με ανεβασμένη τη διάθεση του κατηφόρισε προς το σπίτι της Ελένης. Σήμερα θα επανόρθωνε για τη χθεσινή του συμπεριφορά.
Την τελευταία βραδιά πριν την εκδρομή και ενώ γύριζαν από μια ταβέρνα, ο Γιώργος ήταν ακόμη κεφάτος.
«Κυριακή βράδυ γυρνάτε;», ρώτησε η Ελένη.
«Ναι… εκτός αν ανακαλύψουμε μικρά πράσινα ανθρωπάκια και κάτσω στο Αστεροσκοπείο να τα παίρνω μάτι», απάντησε κι έκλεισε πονηρά το μάτι του.
Η έκφραση του, ειδικά μετά από αρκετά ποτήρια κρασί, ήταν αρκετά αστεία ώστε να προκαλέσει το γέλιο του στενού του φίλου και συμφοιτητή Άλκη, που άρπαξε την ευκαιρία να ανοίξει συζήτηση.
«Λες να μας βάλουν και τη μουσική από την ταινία ¨2001: Η οδύσσεια του διαστήματος¨ τη στιγμή που θα έρθουν τα πρώτα πλάνα; Λένε πως το σκάφος θα προσεδαφιστεί δίπλα σε μια από αυτές χρωματιστές γραμμές. Αυτή τη φορά δεν την ξαναπαθαίνουν όπως τότε στον Άρη που το σκάφος κατέβηκε σε μια έρημο στη μέση του πουθενά. Τζάμπα πήγε ολόκληρο ταξίδι!»
«Εγώ για κάθε ενδεχόμενο θα πάρω μαζί μου και το cd με το Ζαρατούστρα. Εύχομαι αυτή τη φορά να βρούμε κάτι. Ίσως όχι ένα μαύρο μονόλιθο, αλλά πάντως κάτι περισσότερο από μερικά πετραδάκια.»
Η παρέα διέσχιζε ένα σκοτεινό δρομάκι, όταν τρεις τύποι τους πλησίασαν. Ένας από αυτούς στάθηκε μπροστά στο Γιώργο αναγκάζοντας τον να σταματήσει. Ήταν κοντός, γύρω στο ένα εβδομήντα. Όμως παρά το μικρό του ύψος έμοιαζε γεροδεμένος και στέκοταν με θράσος μπροστά στον κατά δέκα πόντους ψηλότερο του Γιώργο.
«Φιλαράκι, μήπως έχεις κάνα ευρώ να μου δώσεις;» ρώτησε ο άγνωστος. Το πονηρό του ύφος φανέρωνε ότι είχε σκοπό διαφορετικό από μια απλή επαιτεία.
«Όχι» απάντησε μηχανικά, αν και από παλιότερη εμπειρία του ήξερε πως ίσως ήταν λανθασμένη μια τέτοια αντίδραση.
«Όχι;» τον μιμήθηκε θυμωμένος. «Αν σου χώσω το μαχαίρι στο πόδι σου θα δούμε τι θα έχεις μετά.»
Όλοι μαζί επιτάχυναν το βήμα τους και απομακρύνθηκαν, ενώ ο Γιώργος άρχισε να μιλά δήθεν αδιάφορα με την κοπέλα του. Ήξερε πως αν δεν έδινε σημασία σε τέτοιους τύπους, σύντομα θα έχαναν το ενδιαφέρον τους. Και πράγματι, έτσι έγινε αφού μετά από κάποιες σπρωξιές και βρισιές τους άφησαν για να βρούνε νέα υποψήφια θύματα.
«Μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει αυτό μέσα σε ένα μόνο μήνα. Να πάνε στο διάολο όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες. Παλιά μπορούσες να κάνεις βόλτες μόνος χωρίς κανένα φόβο ενώ τώρα…»
«Έλα Γιώργο, δεν έγινε τίποτα», προσπάθησε να τον ηρεμήσει η Ελένη. Απλά κάποιοι νεαροί ναρκομανείς έψαχναν χρήματα για τη δόση τους. Δε νομίζω να ήταν αλλοδαποί. Ας μην τα φορτώνουμε όλα σε αυτούς τους κακόμοιρους. Εξάλλου, οι περισσότεροι ξένοι είναι οικογενειάρχες. Ήρθαν για μια καλύτερη ζωή, όπως πήγαν πολλοί Έλληνες στη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Μην είσαι ρατσιστής!»
Έμεινε αμίλητος σε όλο το δρόμο μέχρι το διαμέρισμα του. Άργησε πάλι να κοιμηθεί. Ενώ χάιδευε το γυμνό της κορμί και μύριζε τα μαύρα σγουρά μαλλιά της αναρωτιόταν πόσους καβγάδες θα έκαναν όταν θα ήταν πια αντρόγυνο για κάτι τέτοια θέματα.
Φάση θα είχε και αυτό ακόμη μαζί της, σκέφτηκε και αποκοιμήθηκε.
Η ξενάγηση στο SELT κράτησε αρκετή ώρα.
«Λίγο ακόμη και θα με πάρει ο ύπνος. Δε βλέπω να προλαβαίνω να περάσω από το σπίτι μου. Ήρθα ως εδώ και δεν βρέθηκα μα τους γονείς μου… Άλκη με ακούς ή κοιμάσαι;»
Ο Άλκης είχε ήδη κλείσει τα μάτια του.
«Εμένα ξύπνα με άμα βρούμε το ιγκλού του ΕΤ στην Ευρώπη»
«Έλα ρε, χαλάρωσε. Δεν είναι και τόσο βαρετά. Πριν μερικά χρόνια ούτε που φανταζόμασταν ότι θα είχαμε τέτοιες εγκαταστάσεις εδώ στην Ελλάδα. Και η αποστολή δεν είναι ενδιαφέρουσα; Πλάκα μας κάνεις; Όλοι ελπίζουν ότι θα βρούμε ζωή, έστω και σε μορφή βακτηρίων.»
Ο Άλκης τον αγνοούσε επιδεικτικά κάνοντας πως ροχαλίζει.
«Επίσης έχει και γκρουπ από άλλα πανεπιστήμια. Είδα αρκετές ωραίες κοπέλες.»
Στο πρόσωπο του λιπόσαρκου συμφοιτητή του χαράχτηκε ένα φαρδύ χαμόγελο. Τα μάτια του άνοιξαν και το βλέμμα του περιπλανήθηκε στην αίθουσα διαλέξεων.
«Είδες κάποιο καλό κομμάτι;» ρώτησε με νόημα.
«Α, εσύ είσαι ο ελεύθερος της παρέας, έτσι δεν είναι; Έχει μεγάλη ποικιλία, άντε διάλεξε.»
«Ναι, καλά. Εσύ το παίζεις παντρεμένος, τόσο καιρό που τα έχεις με την Ελένη. Θα πάμε μετά στο κυλικείο να δούμε τι παίζει. Εδώ δε βλέπω τίποτα με όλα τα φώτα της αίθουσας κλειστά.»
Ο Γιώργος, παρά το σκοτάδι, είχε ήδη προσέξει μια κοπέλα. Καθόταν μια σειρά πιο μπροστά και δυο θέσεις δεξιά. Παρακολουθούσε με προσήλωση τον ομιλητή και τα βίντεο αλλά γύρισε προς το μέρος τους την ώρα που ο θόρυβος της συζήτησής τους ξεπέρασε τα όρια του ψιθύρου. Το φως από την οθόνη αντανακλούσε πάνω στα καστανόξανθα μαλλιά της και στο φίνο πρόσωπο της. Η ίδια αντανάκλαση πάνω στους φακούς των γυαλιών της του έκοβε τη θέα των ματιών της. Ανυπομονούσε να τη δει όρθια για να διακρίνει τις γραμμές του κορμιού της.
Αργότερα στο κυλικείο διάλεξε ένα τραπέζι δίπλα της και προσπάθησε όσο πιο διακριτικά μπορούσε να κρυφακούσει τι συζητούσε με τη φίλη της. Στην κατάλληλη στιγμή μπήκε στη συζήτηση και προχώρησε γνωρίζοντας τις κοπέλες και συστήνοντας τους τον φίλο του.
Τον περίμενε μεγάλη έκπληξη όταν ανακάλυψε πως παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στην Ελλάδα, δεν ήταν Ελληνίδα. Το όνομα της ήταν Σβετλάνα Οστρόφσκι η μάλλον Οστρόφσκα, όπως τον διόρθωνε συνεχώς. Η μητέρα της ήταν Ουκρανή κι ο πατέρας της Πολωνός, μετανάστες και οι δυο τους στην Ελλάδα.
Κι ενώ ο Άλκης περίμενε να δει τον φίλο του να αντιδράσει περίεργα προς την ξένη, τον έβλεπε να είναι εντυπωσιασμένος από το πώς μια κοπέλα φτωχής οικογένειας έφτασε να γίνει μια λαμπρή επιστήμονας. Σύντομα ξεπέρασε την αρχική του έκπληξη και του έγνεψε με το γνώριμο πονηρό του ύφος πως κατάλαβε ότι της την έπεφτε.
«Μονό λόγια είσαι βλέπω. Όλο λες πως έχεις σχέση, πως δε γουστάρεις τους ξένους, πως δε σου κάνουν εντύπωση τα γαλανά μάτια αλλά χώνεσαι δυναμικά στην αλλοδαπή γκομενίτσα, ε;», τον πείραξε μόλις βρέθηκαν οι δυο τους στο δωμάτιο.
«Απλά είμαι κοινωνικός και έπιασα συζήτηση. Με είδες να κάνω κάτι τρομερό και μου τα χώνεις κανονικά; Εξάλλου εσύ με κατηγορείς για ρατσιστή. Εγώ φέρομαι ως σωστός γόνος της χώρας του Ξένιου Δια», απάντησε ο Γιώργος με στόμφο λίγο πριν χτυπήσει το τηλέφωνο.
Ήταν ο καθηγητής τους. Τους είπε να πάνε επειγόντως στην κεντρική αίθουσα. Το όχημα με το εργαστήριο είχε προσεδαφιστεί ήδη στην Ευρώπη και είχε αφήσει κάποια ρομπότ να κάνουν έλεγχο για τη σύσταση της ατμοσφαίρας και της παγωμένης επιφάνειας. Τώρα κατευθυνόταν προς το ρήγμα που ήταν και ο κύριος στόχος της επιχείρησης.
Λίγη ώρα μετά, η κεντρική αίθουσα ήταν γεμάτη με έκπληκτους επιστήμονες. Άλλοι είχαν μείνει απλώς άναυδοι κι άλλοι παραληρούσαν περιμένοντας νέα στοιχεία. Η κάμερα ενός ρομπότ τους έστελνε εικόνες από έναν μάλλον φυτικό οργανισμό που ζούσε στις σχισμές του πάγου και συντελούσε στη διαφοροποίηση του χρώματος της επιφάνειας του πλανήτη.
Περαιτέρω αναλύσεις θα καθυστερούσαν κάπως. Οι εικόνες δεν έφταναν απευθείας αλλά, εξαιτίας της τεράστιας απόστασης μεταξύ Γης και Ευρώπης, το ταξίδι τους κρατούσε πολλά λεπτά. Όπως ήταν λογικό, την αντίστοιχη καθυστέρηση είχαν και τα σήματα προς τα ρομπότ. Αν και αυτά είχαν την ευχέρεια να εκτελέσουν αυτόνομες εργασίες, και κατά συνέπεια η δουλειά να γίνει πολύ πιο γρήγορα, η ανθρώπινη υπερηφάνεια και ο πόθος για αναγνώριση που διακατείχε πολλούς από τους αρμόδιους, τους ωθούσε να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι να πολλαπλασιαστούν οι δημοσιογράφοι στο SELT. Τους κράτησαν έξω από την αίθουσα αλλά και πάλι η βοή και η αναταραχή δυσχέραινε τους εκστασιασμένους αστρονόμους, βιολόγους, μηχανικούς και κάθε λογής αργαζομένους στο κτίριο. Η κατάσταση δεν εξομαλύνθηκε ούτε από τα στοιχεία ούτε από τις συνεντεύξεις που δοθήκαν. Ήδη είχαν αρχίσει να πλάθονται ακόμη και θεωρίες συνωμοσίας που υπαινισσόταν πως έγινε επαφή με εξωγήινο πολιτισμό αλλά το μόνο που έδειχναν οι εκπομπές και τα ρεπορτάζ ήταν μοντάζ με σκηνές από ταινίες φαντασίας και ντοκιμαντέρ για τα βρύα και τις λειχήνες.
Μέσα στη γενική αναταραχή και τις εργασίες που ανέθετε αυταρχικά ο καθηγητής η μέρα κύλησε χωρίς ο Γιώργος να βρεθεί με τη νεαρή συνάδερφο του. Σε μια από τις φευγαλέες συναντήσεις τους όμως στους διαδρόμους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού για το βράδυ.
Όταν έφτασε έξω από την πόρτα της τον κυρίευσε αμηχανία. Όχι επειδή, λόγω του φόρτου εργασίας, είχε παραμελήσει τον εαυτό του αλλά γιατί αισθανόταν ενοχές. Είχε κρύψει το γεγονός ακόμη κι από τον Άλκη, αν και ήταν βέβαιος πως κάτι είχε αντιληφθεί. Ξεφύσησε και σκέφτηκε πως ένα ποτό με μια συνάδερφο δεν είναι και αμαρτία. Ίσως μάλιστα να μην κινούσε το ενδιαφέρον της κοπέλας και τελικά αυτό που πίστευε πως ήταν ένα ρομαντικό ραντεβού να μην ήταν κάτι παραπάνω από ένα φιλικό δείπνο.
Ας είναι, μονολόγησε.
Η θέα που αντίκρισε πίσω από την ανοικτή πλέον πόρτα τον έκανε να αναθεωρήσει. Αν η κομψή συνάδερφος που γνώρισε στο SELT του κέντρισε απλά το ενδιαφέρον, η γυναίκα που έστεκε τώρα μπροστά του, τον είχε τρυπήσει ως τα βάθη της καρδιάς του.
Δεν ήταν μόνο το ντύσιμο, το βάψιμο, το χτένισμα ούτε καν η έλλειψη των γυαλιών που πλέον δεν έκρυβαν τα μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια της. Ήταν μια ανεξήγητη μαγεία που εξέπεμπε και τον τύλιγε με την αύρα της.
Μερικές ώρες μετά, τον τύλιγε η ίδια στο κρεβάτι, όπου βρισκόταν και οι δυο γυμνοί. Ήταν ο τέλειος επίλογος μια υπέροχης βραδιάς. Όσο κι αν ήταν λυπημένος που έπρεπε πια να χωρίσει την Ελένη, ήξερε πως με αυτήν την κοπέλα θα ήταν ευτυχισμένος.
Είχε έρθει το φθινόπωρο όταν βρέθηκε ξανά στο SELT, για να δουλέψει ως επιστημονικός συνεργάτης αυτή τη φορά. Τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης του φαινόταν πολύ μακρινά. Η γνωριμία του με τη Σβελτανα, ο χωρισμός του με την Ελένη, η ανακάλυψη ζωής στην Ευρώπη. Η σχέση του με τη συνάδερφο του πήγαινε περίφημα αλλά ο αρραβώνας αναβαλλόταν συνέχεια, καθώς οι γονείς του αντιδρούσαν στο ενδεχόμενο γάμου του μοναχογιού τους μα μια ξένη μετανάστρια, παρά το γεγονός ότι και οι ίδιοι την έβρισκαν εξαιρετική κατά τα άλλα.
Κοίταζε τις σταγόνες της βροχής να κυλούν στο θολό τζάμι, αφηρημένος. Ένας ήχος από τον υπολογιστή του τον επανάφερε στον πραγματικό κόσμο. Περίμενε να εμφανιστούν στην οθόνη τα αποτελέσματα του κινητού εργαστηρίου εδάφους από την Ευρώπη.
Τον τελευταίο καιρό οι φωτογραφίες του διαστημοπλοίου σε τροχιά μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αξιοπερίεργες ως ανησυχητικές. Οι περιοχές με τους φυτικούς οργανισμούς άλλαζαν χρώμα. Ανάλογες ήταν οι αλλαγές σε φασματικές περιοχές πέραν της ορατής ακτινοβολίας ενώ και η ατμόσφαιρα, ειδικά στις περιοχές αυτές, παρουσίαζε μεταβολή στη σύσταση της. Οι βιολόγοι που μελετούσαν το θέμα έκαναν διάφορες υποθέσεις που σχετίζονταν με τον κύκλο ζωής της εξωγήινης χλωρίδας όμως δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι εφόσον δεν είχαν εμπειρία από εξωγήινη βιολογία, πόσο μάλλον γεωπονία.
Μόλις πρόσφατα, οι αλλαγές εμφανιζόταν πολύ πιο έντονες. Πλέον η μεταβολή είχε προχωρήσει. Αλλού τα άλγη άλλαζαν απλά χρώμα κι αλλού εξαφανιζόταν εντελώς. Αυτή η τροπή των γεγονότων επέβαλλε την επαναδραστηριοποίηση του εργαστηρίου εδάφους ώστε να γίνουν πάλι επιτόπιες έρευνες.
Όλοι στο SELT είχαν την ίδια αγωνία με αυτή που τους είχε καταλάβει λίγους μήνες πριν. Ορισμένοι έτρεμαν μπροστά στο ενδεχόμενο να είχαν μεταφερθεί μικρόβια από τη Γη, αν και οι υπεύθυνοι της αποστολής δήλωναν ότι κάτι τέτοιο αποκλειόταν από τις διαδικασίες που είχαν ακολουθηθεί.
Προς δυσάρεστη έκπληξη όλων, οι φόβοι αυτοί επαληθεύτηκαν. Άγνωστο πως, κάποια μικρόβια κατάφεραν να κάνουν το ταξίδι από τη Γη στην Ευρώπη σαν λαθρεπιβάτες του Αργοναύτη ΙΙ και τώρα κατέστρεφαν συστηματικά τη ζωή που βρήκαν στο τέλος της διαδρομής.
Η δημοσιότητα των επιστημόνων ήταν εντελώς διαφορετική αυτή τη φορά. Αντί να καμαρώνουν χαμογελαστοί στο γραφείο τους καθώς τους έπαιρναν συνεντεύξεις, τώρα προσπαθούσαν να αποφύγουν τους δημοσιογράφους. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή, τόσο οι υπόλοιποι καλεσμένοι όσο και οι ίδιοι οι παρουσιαστές τον κατακεραύνωναν με ευθύνες και τον κατηγορούσαν σαν να ήταν αυτός ο αμαρτωλός ηθικός αυτουργός της καταστροφικής αποστολής.
Το κλίμα στο SELT ήταν βαρύ, κυρίως λόγω των ευθυνών και των τύψεων του διευθυντή. Ο κύριος Σειρόπουλος συμμετείχε ενεργά με άλλους Ευρωπαίους συναδέρφους του στην επιχείρηση Αργοναύτης ΙΙ σε όλο το διάστημα του σχεδιασμού και της εκτέλεσης της και κατά συνέπεια ήταν ο στόχος όλων των φιλοδοξών δημοσιογράφων στην Ελλάδα.
«Κρίμα, έχει καταντήσει ένα φάντασμα. Από τη μια οι ευθύνες που νιώθει να τον βαραίνουν κι από την άλλη οι ατελείωτες ώρες εργασίας για να εξιλεωθεί. Όταν πάω για δουλειά αυτός έχει ήδη κατεβάσει δυο καφέδες. Προχτές πέρασα το βράδυ να πάρω ένα CD με κάποια δεδομένα που χρειαζόμουν και ήταν ακόμη εκεί. Στο λέω πατέρα, δε θα του βγει σε καλό αυτή η υπόθεση. Είναι και μεγάλος άνθρωπος.»
«Ε, δεν το ξέρεις ρε Γιώργο; Όλα τα βάσανα πέφτουν στους ώμους των αγαθών και στο τέλος αυτοί είναι οι πρώτοι που καταρρέουν. Τι να πεις… Ήταν να μη βάλει η Ελλάδα το χεράκι της σε ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα. Μια φορά είπαμε κι εμείς να συμμετάσχουμε στην εξερεύνηση του διαστήματος και το κάναμε σαν τα μούτρα μας.»
«Τα γήινα μικρόβια δεν είχαν θέση εκεί, για αυτό και έκαναν τόση ζημιά. Όπως και οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας», διέκοψε τη συζήτηση η μητέρα του Γιώργου καθώς σερβίριζε τα πιάτα με το μουσακά σε πατέρα και γιο.
Για μια στιγμή επικράτησε σιωπή καθώς ο Γιώργος σκάλιζε με το πιρούνι του το φαγητό που άχνιζε ακόμη.
«Καλά βρε μάνα, συγκρίνεις τους φτωχούς μετανάστες με… μικρόβια;» ακούστηκε η οργισμένη απάντηση.
«Και στο κάτω κάτω η Σβετλάνα δεν είναι λαθρομετανάστρια. Το ξέρεις ότι εδώ γεννήθηκε και μεγάλωσε»
Το βράδυ άλλαζε συνεχώς πλευρό στο κρεβάτι του. Νευριασμένος και νηστικός όπως ήταν, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Η στάση της μητέρας του απόψε τον έκανε να αφήσει τη μερίδα του ανέγγιχτη και τώρα το στομάχι του διαμαρτυρόταν.
Ήταν ακόμη ξύπνιος όταν άκουσε το κινητό του να χτυπάει. Παραξενευμένος, κοίταξε την ώρα. Ήταν περασμένες τρεις. Το μυαλό του πήγε στη Σβετλάνα που είχε πάει στους γονείς της για λίγες μέρες. Το νούμερο που αντίκρισε όμως ήταν από το SELT.
«Ναι;», είπε με βαριά φωνή καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι.
«Συγγνώμη αν σας ξύπνησα νεαρέ μου. Έπαιρνα στα κινητά ώστε να αποφύγω αυτό το ενδεχόμενο», απολογήθηκε ο κύριος Σειρόπουλος από την άλλη άκρη της γραμμής.
«Ε, δεν πειράζει. Σας ακούω. Τι συνέβη;»
«Κάτι πολύ σημαντικό, κάτι υπέροχο. Ελάτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε»
Μισή ώρα αργότερα τα αθλητικά παπούτσια του Γιώργου έκαναν τον χαρακτηριστικό ενοχλητικό ήχο στο πάτωμα του SELT. Στην κεντρική αίθουσα υπήρχαν άλλα τρία άτομα που έμοιαζαν να έχουν σηκωθεί άρον άρον από τα κρεβάτια τους. Ο ίδιος ο Σειρόπουλος δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τους συνεργάτες του.
«Εμπρός λοιπόν, μη χασομεράτε. Δουλεύουμε, δουλεύουμε» του είπε και μια λάμψη χαράς φάνηκε στα κουρασμένα μάτια του ηλικιωμένου αστρονόμου.
Υπάκουσε στον προϊστάμενο του και είδε κάποια από τα αποτελέσματα των ερευνών. Κάτι είχε αλλάξει αλλά το μυαλό του αδυνατούσε να λειτουργήσει καλά εκείνη την ώρα. Σε λίγο σύνελθε και κατάλαβε τι είχε συμβεί.
Στα νεκρά υπολείμματα των φυτών είχαν εμφανιστεί ζωντανοί οργανισμοί, ένα είδος μεταξύ σκουληκιού και ζωοπλαγκτού που έκανε την πρώτη του δειλή εμφάνιση στον παγωμένο δορυφόρο. Παράλληλα, η υποχώρηση των φυτών είχε σταματήσει και όλα έδειχναν πως άρχιζαν αργά αλλά σταθερά να εξαπλώνονται ξανά.
Το πρωί εκείνης της μέρας ήρθε η κάθαρση για το επιστημονικό προσωπικό του SELT και όχι μόνο. Δεν είχε ξεκαθαριστεί ακόμη αν η ανθρωπότητα είχε γίνει μάρτυρας ενός συνηθισμένου σημείου καμπής του κύκλου ζωής της Ευρώπης η αν κάποια γήινα μικρόβια ήταν η αιτία για αυτό το φαινόμενο. Όμως ακόμη κι αν οι αρχικές ενδείξεις για μικρόβια ήταν σωστές, αυτά ήταν η αιτία για εμφάνιση νέας ζωής στο φεγγάρι αυτό και όχι η θανατική καταδίκη της προϋπάρχουσας ζωής.
Γυρνώντας σπίτι του, ο Γιώργος έριξε μια ματιά στις εφημερίδες στο περίπτερο κάτω από το σπίτι του. Το βλέμμα του καρφώθηκε στο άρθρο της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής εφημερίδας, της European Herald.
«ΕΞΙΛΕΩΣΗ! Ο Αργοναύτης ΙΙ είχε σταλθεί να βρει μορφές ζωής και απρόσμενα δημιούργησε ο ίδιος νέες. Η πρώτη εμφάνιση πανίδας σε αυτή την κρύα γειτονιά του Ηλιακού συστήματος.»
Πήρε την εφημερίδα και ξεκίνησε για το σπίτι των γονιών του. Ευτυχώς, η εφημερίδα τυπωνόταν στη γλώσσα κάθε χώρας όπου κυκλοφορούσε. Έτσι θα μπορούσαν να τη διαβάσουν και οι γονείς του.
****
Ήταν καλοκαίρι πια.
Οι αναμνήσεις από τα περιστατικά του φθινοπώρου φάνταζαν τόσο μακρινές όσο και η πατρίδα του. Όπως χάζευε την αντανάκλαση του Ηλίου στην πισίνα του ξενοδοχείου άκουσε γνώριμα βήματα πίσω του.
«Με ποιον μιλούσες:» ρώτησε.
«Η μητέρα σου ήταν πάλι. Πήρε να δει πως πάει ο μήνας του μέλιτος.»
«Φαίνεται πως έχετε γίνει κολλητές εσείς οι δυο τώρα τελευταία»
«Ναι. Έτσι φαίνεται.»
Την αγκάλιασε και τη φίλησε κάνοντας την μούσκεμα βρεγμένος όπως ήταν. Αν ένας ξένος εξωπλανητικός μικροοργανισμός κατάφερε να αποδειχθεί ευεργετικός για την Ευρώπη, πρέπει να ήταν πολύ τυχερός που η δική του επισκέπτρια από το εξωτερικό ήταν μια τόσο όμορφη και γλυκιά κοπέλα.
posted by Heiron at
10:44 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home