cosmic rivers

Wednesday, October 26, 2005

Γιορτη και...συναντησεις

Σημερα γιορταζει ο πατερας αλλα θα παμε καμια βολτα-δε δεχομαστε επισκεψεις λογω πενθους.Μετα ισως παω σε μια Δημητρα που εχω να τη δω...1;,2; χρονια!Αντε,να γνωρισω και λιγο κοσμο γιατι επεσε πολυ βαρεμαρα.
Αληθεια,οι γιορτες σας αρεσουν;Ειναι λιγο βαρετες αφου σε παιρνουν τηλεφωνο ολοι οι ασχετοι να ευχηθουν,μετα ερχονται ολοι οι φιλοι κι οι συγγενεις επισκεψη και στο τελος η οικοδεσποινα εχει απειρη λαντζα!Και οι επισκεπτες απο την αλλη πρεπει να παρουν ενα σωρο δωρα αν το ονομα ειναι κοινο.Βεβαια ειναι θαυμασια ευκαιρια να βρεθεις με ατομα που εχεις χαθει(καλη ωρα μου...)!
Σημερα ειδα και μια πρωην φιλη(κολλητη της πρωην και η κοπελα που μας συστησε).Με ξεκοψε κι αυτη οπως κι ολη η παρεα βεβαια ετσι κι εγω δεν τη χαιρετησα.Πρωτη φορα που εκανα κατι τετοιο.Χμ..περιεργο συναισθημα.
Αντε,καποια απο τις προσεχεις μερες ελπιζω να στειλω και κατι διαφορετικο να μην πρηζω τους επισκεπτες του μπλογκ με τα προσωπικα μου.Μπορει να στειλω καποιο κομματι απο το "Κοσμικα Ποταμια" που βρηκα τωρα τελευταια σε ενα συρταρι.

4 Comments:

  • Είναι όντως περίεργο συναίσθημα, αρνητικά περίεργο. Δεν έχω ξεκόψει με πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου, εκτός αν μας χώρισε ο χρόνος και ο τόπος, αλλά με αυτούς μιλάω αν τους δω. Ελάχιστα άτομα αν τα δω δεν θα τους μιλήσω... Και κάθε φορά που χρειάζεται να το κάνω αισθάνομαι άβολα, αφύσικα και άσχημα. Είναι τόσο χαζό να μην μιλάς σε κάποιον! Δεν τους μιλάω απλά επειδή δεν θέλουν μου μιλήσουν.

    By Blogger Atalante, at 12:38 PM  

  • Εγω εχω ξεκοψει-ελαφρως ομως-με αρκετα ατομα αλλα οπως λες ηταν απλως ατομα που ηταν μακρια η δεν ετυχε να βρεθουμε για πολυ καιρο.
    Αλλα εδω μιλαμε για βιαιο μονοπλευρο "ξεκομα"(μα,τι φοβερη λεξη).Με αυτη ειχα επαφες λιγες βδομαδες ακομη αφου τα χαλασα με την αλλη αλλα σε καποια φαση χαθηκε απο προσωπου γης.Ουτε απαντουσε σε μηνυματα,ουτε σηκωνε τηλεφωνα...Αρα,τι να της πω;
    "Τι κανεις;"
    Μα,τη ρωτουσα και στα μηνυματα!Οκ,δια ζωσης θα μου μιλουσε αλλα δεν ειχε κανενα νοημα...Οπως ειπες: Δεν της μιλησα επειδη δεν θελει να της μιλαω.
    Και γενικευοντας,δεν μιλαω σε ατομα που δεν μου μιλουν.Γειτονες που τους χαιρετω και απαξιουν δεν τους ξαναχαιρετω.

    By Blogger Heiron, at 3:29 PM  

  • Χμ..δεν ξέρω ρε παιδιά, αλλά είμαι απ'τους ανθρώπους που το κάνουν συχνά αυτό. Ξεκόβω από κόσμο, δεν απαντάω σε μηνύματα, τηλεφωνήματα κλπ. Αν με ρωτήσει κάποιος γιατί το κάνω αυτό δε θα'χω καμιά απάντηση. Απλά συμβαίνει. Δε θα θέλω να μιλήσω μία φορά, την επόμενη θα αισθάνομαι άβολα που δεν απάντησα την προηγούμενο και στο τέλος γίνονται όλα ένας κύκλος που δεν μπορώ ν'αποφύγω.

    Μην είστε τόσο σκληροί μ'αυτούς τους ανθρώπους, μπορεί απλά να είναι διαταραγμένοι:P

    By Blogger Eroviana, at 4:05 PM  

  • Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, που λέει κι η Ερωβιάνα.

    Εγώ είμαι άνθρωπος που απαντά στους πάντες (απαντάω στα emails, στα PMs, στα SMS), εκτός αν με έχουν τσαντίσει, ή αν αργήσω να δω το μήνυματα, ή κάτι παρόμοιο.

    Όταν πρέπει να χαιρετήσω άνθρωπους που δεν τους πολυβλέπω, ναι, αισθάνομαι κάπως άβολα, κυρίως γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς να τους πω. Σιχαίνομαι τις τυπικότητας. "Ω, τι κάνετε; Πώς είστε;" και τα σχετικά. Το παθαίνω και με τους συγγενείς που βλέπω κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.

    Πάντως, κι εγώ αν έστελνα σε άνθρωπος συνέχεια μηνύματα και ποτέ δε μου απαντούσε, θα κρατούσα ένα --ακούσιο, ίσως-- grudge. Όχι από κακία --καμία σχέση με κακία--, αλλά, όταν κάποιος είναι φανερό ότι δεν θέλει να σου μιλάει, γιατί να του μιλάς εσύ; Είναι σα να δίνεις, να δίνεις, να δίνεις, και να μην παίρνεις τίποτα. Σε αφήνει μ'ένα συναίσθημα κενότητας.

    By Blogger kk, at 1:14 AM  

Post a Comment

<< Home